Ile było łez, żalu, nienawiści, bólu. Tego się nie zapomina. Czasem zastanawiam się czy nie jestem po prostu naiwna. Może to wszystko jest totalną ściemą i zaraz okaże się, że byłam w ukrytej kamerze. Boję się.
Niebo podpowiada mi dziś same smutne rzeczy. Obrazy, przetwarzane przez mój mózg przewijają się niczym samochody na autostradzie.
Przez chwilę chciałabym się poczuć jak wtedy.