Dziwnie mi. Jest wspaniale, dzieje się tyle cudowności na każdym kroku, jednak nie ma to już we mnie tego samego miejsca co kiedyś. Wszystko było w moim umyśle i tylko tam. Teraz jest chyba inaczej.Te bezsenne noce wyciskają ze mnie tyle myśli, że powoli zaczyna mnie to już przerastać. Dzielę się, dwoję, troję.
Jak myślę o tej''zajebistości'', cholerka nie wiem jak to określić, to z jednej strony ogarnia mnie coś dziwnego, że ''czemu szczęśliwy los zawsze omija mnie szerokim łukiem?'' A z drugiej strony moje ostatnio nad przesyt trzeźwe myślenie mówi mi, ''o matko, ciesz się że właśnie tak jest''. Tak więc jestem na pograniczu tych szeroko rozbudowanych myśli, tworzy się istne urwanie chmury, która przecież w normalnym życiu każdego normalnego człowieka powinna być istnym odzwierciedleniem stanu umysłu. Po prostu.
Za dużo zmian, jak na tak krótki odcinek czasu. Dziś pożegnałam się z moim dawnym, kochanym pokojem i kochaną górką,która unosiła moje kochane łóżko 15 centymetrów nad ziemią,istne niebo. Teraz wszystko jest już uziemione i może trochę dziwnym sposobem zostało mi uświadomione to, że najwyższa pora zejść na ziemię i się obudzić. Porządek w pokoju to i porządek w życiu, co nie? Tak właśnie, chcę urządzić to wszystko tak jak chce. Z czterema ścianami będzie z pewnością prościej, martwe życie, mimo iż swoją duszę posiadają łatwiej przestawić i dopasować do reszty.
Nie śpię dziś u siebie, więc pewnie znów nie prześpię pół nocy. Pokój P. zmienił się w mój pokój.Mimo że prawie cały pokój wypełniają moje rzeczy, to sądziłam , że miałam ich trochę więcej. No nic, kolejne dni wypełni mi urządzanie tego wszystkiego tak, żebym się tam dobrze czuła. Milion zdjęć na ścianach, sentymenciarsko ma być, bo tak lubię.
Lato chyba na dobre nas pożegnało, a tak bardzo chciałabym żeby na dworze było istne piekło, błękit od rana do wieczora, zachód słońca, ciepło przez całą noc,nocna świeżość i nocna chmura. Już za tym tęsknię, a jeszcze 10 miesięcy :c
say bayy
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz